„…словенските Апостоли Константин – Кирил и Методија биле во можност да го употребат нивниот мајчин МАКЕДОНСКИ дијалект за нивната мисионерска работа во Моравија. …“
Целиот пасос: „Кога, пред повеќе од илјада години, првиот словенски писмен јазик влезе во употреба и почна да се шири, лингвистичките разлики во рамките на словенскиот свет биле незначајни споредено, на пример со радикално различните дијалекти во рамките на денешните територии на Германија или Италија. Релативно малкуте локални специфики во гласовите, граматиката и речникот биле минорни и во неможност да ги попречат културните комуникации помеѓу различните словенски области. Постоела постепена транзиција отколку остри линии на демаркација помеѓу словенските дијалекти од таа епоха. Во доцниот деветти век, како што Вајан одлично забележува Словените „се’ уште биле свесни дека зборуваат на ист јазик“. Според тоа, словенските Апостоли Константин-Кирил и Методија биле во можност да го употребат нивниот мајчин МАКЕДОНСКИ дијалект за нивната мисионерска работа во Моравија. Дополнително, нивните поучувања на овој јазик биле наменети не само за Моравците туку за сите словенски земји, како што изрично се тврди во почетокот (нъ и вьсѣмъ странамъ тѣмъ словѣньскъiимъ).“
Посочил: Гоце Панговски
Извор: ROMAN JAKOBSON SYMPOSIUM
