„… Истата година (1925), Салванос, Шеф на Штабот од Десеттата Армиска Дивизија од Западна Македонија, напишал студија за „народносниот состав“ на Леринската област и можностата за сместување на избеглици таму. Во неа, тој познал дека само малцинство од обласното население има чисто грчка свест која е зајакната низ грчката пропаганда во текот на Македонската Битка. Салванос забележал дека Славјаноговорното население било поделено меѓу тие со фанатично грчко настроение (Елиноприклонети), фантично Бугарско настроение (Вулгароприклонети), и тие кои биле индиферентни на националноста, загрижени само за одржување на нивните животи и домаќинства. Последниве, тој држи, се нарекувале себе си “Македонци” (Makedones) и го сочинувале мнозинството од обласното население (чинејќи помеѓу половина и три четвртини од селското население). Бугарските фанатици обично правеле една четвртина до половина од селското население, но понекогаш и цели села. Грчките фанатици, од друга страна биле широко но танко распрснати низ областа, претставени во секое село со едно до пет семејства. Само четири од триесет заедници кои биле проучувани биле целосно составени од Гркоприклонети. …“
„… The same year (1925), Salvanos, Chief of Staff of the Tenth Army Division of Western Macedonia, wrote a сtudy on the “ethnological composition” of the Florina area and the possibilities for resettling refugees there. In it, he recognized that only a minority of the region’s population had a pure Greek consciousness which had been strengthened through Greek propaganda during the Macedonian Struggle. Salvanos noted that the Slavophone population was divided among those with fanatical Greek sentiments (Ellinophrones), fanatic Bulgarian sentiments (Voulgarophrones), and those who were indifferent to nationality, being concerned only with maintaining their lives and livelihoods.The latter, he maintained, call themselves “Macedonians” (Makedones), and constituted the bulk of the region’s population (making up between one-half and three-quarters of any given village’s population) . The Bulgarian fanatics usually constituted one-quarter to one-half of a village’s population, but sometimes made up entire villages. The Greek fanatics, on the other hand, were widely but thinly dispersed throughout the region, being represented in each village by only one to five families. Only four of the thirty communities surveyed were composed entirely of Ellinophrones. …“
Посочил: makedonien-geschichte
Извор: google книги
