Во следните записи од средновековните летописи се зборува за бугарскиот и славјанскиот јазик како два сосема различни јазици. Тогашниот јазик кој се именува како бугарски не се смета за славјански јазик. Уште помалку дека старославјанскиот се нарекувал бугарски јазик.
Исто така Бугарите и Славјаните се наведуваат како припадници на две различни раси.
До 1100-та година во сите црковни дела на славјански јазик, јазикот се нарекува само славјански, а не бугарски.
Кирил и Методиј се наведуваат како учители на славјански народ со славјански јазик, додека Климент е славјански епископ.
Нема запис за некаков бугарски славјански јазик
Во сите овие латински и ромејски летописи за Бугарите се пишува дека се Котригури и Уногундури.
Константинополскиот Патриарх од 10 век во едно писмо упатено кон бугарскиот цар Симеон му вели дека Бугарите се ‘Аварска изднка’. Во дадените извор не се зборува за Бугарите како за Славјани. Туку напротив за Ромеите и во 10 век Бугарите се туркиски народ.
Тудор Доксов, внук на Цар Борис (син на братот), кој преведувал од грчки јазик, во својот препис на “Словата на Аријаните” навел дека делото го превел од грчки на СЛАВЈАНСКИ ЈАЗИК, а не од грчки на бугарски. Се претпоставува дека Тудор ја водел Преславската Школа, и покрај тоа тој не наведува бугарски славјански јазик.
Истиот (Тудор Доксов), внукот на Цар Борис, го употребувал турко-бугарскиот јазик и календар, што говори за живи турко-бугарски традиции во 10век, како и за турко-бугарскиот јазик кој и во 10 век сѐ уште се користел помеѓу тогашните Бугари.
Обработил: Полјакот од Македонија
