Во веста за смртта на мисионерката Госпоѓа Стоун се потсетува за нејзиното киднапирање заедно со Катерина Цилка од страна на ‘македонските четници’. Се потсетува на нејзината изјава дека била љубезно третирана после киднапирањето извршено ‘по налог на македонските бунтовници’. Целиот народ во Македонија имал наклонетост кон киднапирањето, верувајќи дека тоа бил чекор кон ‘ослободување на Македонија од турското владеење’. Несомнено бараните пари биле ‘наменети за македонската кауза’. Водач на киднаперите бил Јане Сандански убиен во 1915 година.
Целата статија:
„KIDNAPPING VICTIM,
ELLEN M. STONE, DIES
—–
Seizure of Missionary in 1901 by Macedonian Brigands Strained Diplomatic Ties.
—–
PUBLIC FUND SAVED LIFE
—–
Nation, Electrified, Gave $66,000 as Ransom—Woman Was Held Captive Five Months.
—–
Special to The New York Times.
BOSTON, Dec. 14.—Miss Ellen M. Stone, the missionary whose capture by Macedonian bandits aroused the whole country in 1901, and for whose release $66,000 was raised, died last evening at 24 Cary Avenue, Chelsea, where she made her home with her niece of the same name.
She was the daughter of Benjamin Franklin Stone and Lucy Watson Stone and was a graduate of the Chelsea High School.
Her kidnapping threatened for a time to cause international complications.
—–
Became Missionary in 1878.
Ellen Maria Stone was born in Roxbury, Mass., in 1846. As a young woman she taught school for a year in Chelsea, and then joined the staff of The Boston Congregationalism on which she served from ‘1867 to 1878. In the latter year she became a Congregational missionary in the Near East, serving at Samokov, Bulgaria; Philippopolis and Saloniki, Macedonia.
In the Fall of 1901 Miss Stone was j in a small party which was set upon by brigands on a mountain road between Bansko and Djumia. Macedonia, in European Turkey. One Turk in the party was shot. Miss Stone and Mrs. Katherina Stephanova Tsilka, wife of an Albanian minister, were carried into captivity, and the others in the party were robbed and released.
Word was communicated to the American Legation at Constantinople that unless a ransom of $110,000 were paid within a month Miss Stone would be killed. The news created a wave of excitement in this country, and a popular subscription was begun to raise the ransom, while representatives of the legation negotiated with the brigands.
After the women had been held captive for five months and had many times been rushed from one hiding place to another to avoid searching parties of Turkish and Bulgarian soldiers, an agreement was reached for their ransom for $66,000, the total which had been raised in this country.
Ruse to Protect Money.
The dangerous and difficult task of paying the bandits was entrusted to the Rev. Dr. John H. House, an American missionary; the Rev. W. W. Peet, Treasurer of the Bible Society at Constantinople, and a man named Gargiulo, dragoman of the legation. They were accompanied into the interior by an escort of Turkish soldiers, ostensibly for their protection.
The envoys, however, feared that the soldiers planned to seize the ransom money as soon at it was delivered to the brigands. The ransom, which was in gold, was in an earthen pot, and by filling a similar pot with iron the Americans lured the soldiers to one spot while, the ransom was being paid in another.
Miss Stone and her companion were released shortly thereafter and made their way to Saloniki, where they said that they had been kindly treated. The opinion was freely expressed at the time that the kidnapping had taken place at the direction of Macedonian rebels against Turkey. Spencer Eddy, First Secretary of the American Legation at Constantinople, who had taken an active part in the negotiations, said:
“It was entirely a political matter. All the people in Macedonia were in sympathy with the kidnapping, for they believed it was a step toward freeing Macedonia from Turkish rule. Certainly the money demanded was intended for the Macedonian cause.”
Miss Stone returned to this country in 1902, and wrote and lectured on her experiences to raise money for foreign missions. The leader of her captors, Yanne Sandusky, was reported slain in Bulgaria in 1915.
The New York Times
Published: December 15, 1927
Copyright © The New York Times“
Превод на целата статија со google translate:
„ЖРТВА НА КИДНАПИРАЊЕ,
ЕЛЕН М. СТОН, УМИРА
—–
Запленувањето на мисионер во 1901 година од страна на македонските бригади ги затегнаа дипломатските врски.
—–
ЈАВНИОТ ФОНД СПАСИЛ ЖИВОТ
—–
Нацијата, електрифицирана, даде 66.000 долари како откуп – жена беше држена во заробеништво пет месеци.
—–
Специјално за Њујорк Тајмс.
БОСТОН, 14 декември. – Мис Елен М. Стоун, мисионерката чие заробување од македонските бандити ја возбуди целата земја во 1901 година, и за чие ослободување беа собрани 66.000 долари, почина минатата вечер на авенијата Кери 24, Челзи, каде што се врати дома. со истоимената внука.
Таа беше ќерка на Бенџамин Френклин Стоун и Луси Вотсон Стоун и дипломирала на средното училиште во Челзи.
Нејзиното киднапирање некое време се заканувало да предизвика меѓународни компликации.
—–
Станал мисионер во 1878 година.
Елен Марија Стоун е родена во Роксбери, Масачусетс, во 1846 година. Како млада таа предавала на училиште една година во Челзи, а потоа се приклучила на персоналот на Бостонскиот конгрегационализам на кој служела од ‘1867 до 1878 година. Во последната година станала конгрегациски мисионер на Блискиот Исток, служејќи во Самоков, Бугарија; Филипополис и Солун, Македонија.
Во есента 1901 година, Мис Стон беше на мала забава што ја организираа разбојници на планинскиот пат помеѓу Банско и Џумија. Македонија, во европска Турција. Еден Турчин во партијата бил застрелан. Мис Стон и г-ѓа Катерина Стефанова Цилка, сопруга на албански министер, беа однесени во заробеништво, а останатите во партијата беа ограбени и ослободени.
До Американската легација во Константинопол беше доставен збор дека ако не се плати откуп од 110.000 долари во рок од еден месец, Мис Стон ќе биде убиена. Веста создаде бран на возбуда во оваа земја и започна популарна претплата за подигање на откупот, додека претставниците на легацијата преговараа со разбојниците.
Откако жените беа држени во заробеништво пет месеци и многупати беа брзани од едно скривалиште во друго за да избегнат претрес на турски и бугарски војници, беше постигнат договор за нивен откуп за 66.000 долари, вкупниот износ што беше собран во оваа земја.
Русе за заштита на парите.
Опасната и тешка задача за плаќање на бандитите му била доверена на свештеникот д-р Џон Х. Хаус, американски мисионер; Свештеникот В. В. Пит, благајник на Библиското друштво во Константинопол и еден човек по име Гаргиуло, драгоман на легацијата. Во внатрешноста биле придружувани од придружба на турски војници, наводно заради нивна заштита.
Меѓутоа, пратениците се плашеа дека војниците планираат да ги одземат парите за откуп веднаш штом ќе им бидат доставени на разбојниците. Откупот, кој бил во злато, бил во земјен лонец, а Американците со полнење на сличен лонец со железо ги намамиле војниците на едно место, додека откупот се плаќал на друго.
Мис Стон и нејзината придружничка беа ослободени набргу потоа и тргнаа за Солун, каде што рекоа дека биле љубезно третирани. Во тоа време слободно беше изразено мислењето дека киднапирањето се случило по налог на македонските бунтовници против Турција. Спенсер Еди, прв секретар на американската легација во Константинопол, кој зеде активно учество во преговорите, рече:
„Тоа беше целосно политичка работа. Сите луѓе во Македонија беа со сочувство со киднапирањето, бидејќи веруваа дека тоа е чекор кон ослободување на Македонија од турската власт. Секако, бараните пари беа наменети за македонската кауза.
Мис Стон се вратила во оваа земја во 1902 година и пишувала и предавала за нејзините искуства за да собере пари за странски мисии. Водачот на нејзините киднапери, Јане Сандуски, бил пријавен за убиен во Бугарија во 1915 година.
Њу Јорк Тајмс
Објавено: 15 снежник 1927 г
Авторски права © Њујорк Тајмс“
Посочил: Ѕале
