5.1 Македонците
Резултатите од бугарскиот попис од 1946 година во врска со македонското население никогаш не биле јавно објавени од бугарските власти. Сепак, југословенски извори тврдат дека на тој попис како Македонци се изјасниле 252.908 лица. Пописот од 1956 година забележа 187,789 Македонци, од кои над 95 отсто живееле во Пиринскиот регион каде што сочинуваат 63,8 отсто од населението. Меѓутоа, во пописот од 1965 година, бројот на луѓе кои се изјасниле како Македонци се намалил на само 8750, а во областа Благоевград, која претходно имала најголем процент на Македонци, процентот бил помал од 1 процент.
Бугарија традиционално тврди дека Македонците (вклучувајќи ги и оние што живеат во Југославија и Грција) се етнички Бугари. Во текот на раните 1960-ти, бугарските власти, при обновувањето на задолжителните лични карти, наводно издавале картички во кои пишувало дека имателот е Бугарин по етничка припадност на оние кои претходно имале картички во кои се наведува дека се Македонци.
Од раните 1960-ти, наводно, имало и голем број политички судења на луѓе обвинети за активности засновани на македонскиот национализам. На пример, на група жители на Благоевград им се судеше во 1962 година од страна на Окружниот суд на Благоевград под обвинение за создавање група чија цел беше отцепување на Пиринска Македонија од Народна Република Бугарија, а во 1964 година на четворица од Благоевград, наводно, им се судеше за пишувајќи „Ние сме Македонци“ и „Да живее македонската нација“ на ѕид од ресторан. Од воведувањето на најновиот Кривичен законик во 1968 година, повеќето од обвинетите за пропагирање на таква „антидемократска и националистичка идеологија“ беа обвинети според членовите 108 и 109 кои се однесуваат соодветно на „антидржавна агитација и пропаганда“ и за создавање или водење и членство во илегална група. Кривичниот законик, исто така, дозволува административна казна (тоа е без судење), која, наводно, била користена за присилно преселување на припадниците на македонското етничко малцинство во други области на земјата. Според југословенски извори, цели семејства биле принудени да се преселат од Пиринскиот регион во други региони на север, поради нивната афирмација на македонска етничка припадност различна од бугарската.
5.1 The Macedonians
The results of the 1946 Bulgarian census concerning the Macedonian population were never made public by the Bulgarian authorities. However, Yugoslav sources claim that 252,908 people declared themselves as Macedonians in that census. The census of 1956 recorded 187,789 Macedonians, over 95 per cent of whom lived in the Pirin region where they made up 63.8 per cent of the population. However, in the 1965 census the number of people declaring themselves as Macedonian had dropped to only 8750 and in the district of Blagoevgrad which previously had the highest percentage of Macedonians the percentage was less than 1 per cent.
Bulgaria has traditionally claimed that the Macedonians (including those living in Yugoslavia and Greece) are ethnic Bulgarians. Throughout the early 1960s the Bulgarian authorities, when renewing the compulsory personal identity cards, allegedly issued cards stating that the holder was Bulgarian by ethnicity to those who had previously held cards stating that they were Macedonian.
From the early 1960s there have also reportedly been a number of political trials of people accused of activity based on Macedonian nationalism. For example, a group of inhabitants of Blagoevgrad were tried in 1962 by the District Court of Blagoevgrad on charges of creating a group whose aims were the secession of Pirin Macedonia from the People’s Republic of Bulgaria and in 1964 four people from Blagoevgrad were reportedly tried for writing “We are Macedonians” and “Long Live the Macedonian nation” on a restaurant wall. Since the introduction of the latest Criminal Code in 1968, most of those accused of propagating such “anti-democratic and nationalist ideology” have been charged under Articles 108 and 109 which deal respectively with “anti-state agitation and propaganda” and with forming or leading and membership of an illegal group. The Criminal Code also allows administrative punishment (that is without trial), which has reportedly been used to forcibly resettle members of the Macedonian ethnic minority in other areas of the country. According to Yugoslav sources, whole families were forced to move from Pirin region to other regions in the north because of their affirmation of a Macedonian ethnicity distinct from Bulgarian.
Посочил: Јордан Груев
