Во повикот за оддавање почит на убиениот Тодор Александров, македонските изгнаници во Бугарија, на никаков начин не ја споменуваат Бугарија или било каква борба за бугарска кауза. На никаков начин не се воспоставува врска помеѓу животот и народната борба на Тодор Александров со некаква бугарска кауза. Напротив цело време се зборува за македонска народна борба за слобода. Ако тоа било тактичност за Бугарија да не наиде на осуда и напад од балканската и меѓународната политика, зошто тогаш таква тактичност немало кај чисто врховистичките кругови!?
Македонски (машински)
Телефон 16 20
ОРГАН НА МАКЕДОНСКАТА ЕМИГРАЦИЈА ВО БУГАРИЈА
Директор: Г. Кулишев
МАКЕДОНЦИ, СИТЕ ДА СЕ ПОМОЛИМЕ УТРЕ
со почит пред споменот на нашиот голем и бесмртен народен водач Тодор Александров!
На 31 август 1924 година, предавството и подлоста се споија за да извршат злосторство без преседан. Тодор Александров, легендарен водач, моќниот лик чија слава сè повеќе се истакнуваше со сјај и величественост на позадината на македонската ослободителна борба, полн со денови убиени од куршумите на двајца одвратни предавници кои се ставија во служба на туѓи определби и интереси.
Цела Македонија се згрози од болка и очај од кобната вест. Дури и оние што го познаваа патриотизмот и цврстината на македонскиот народ и имаа безгранична верба во неговото непобедливо празнување на народниот идеал, почувствуваа длабока вознемиреност во нивните души, зашто местото што го зазеде Тодор во македонското движење беше едно од најнеобичните што можеме да ги замислиме. Тој толку ја опфати македонската кауза со своите доблести, со својата сила и посветеност што неговото име се спои со оваа кауза како нејзин синоним, како жив симбол на македонската борба. Проникнувањето помеѓу водачот и народното движење беше толку комплетно што никој не можеше да помисли дека можат да постојат еден без друг, а ако, и покрај се, песимизмот и стравот останаа неоправдани, тоа се должеше на спонтаната природа на македонското движење за слободата што стои над најнеобичните поединци се должи на здравите традиции и посакуваната дисциплина дадена во редовите на револуционерите како свет завет; тоа се должи на придружниците и учениците што ги остави Тодор зад себе; тоа се должи на нескротливиот и горд дух на македонските жители, кои не очајуваа и во најтешките несреќи.
Каузата на која Тодор Александров го посвети својот живот и за неа се жртвуваше не згасна со неговата смрт. Расте уште помоќно, уште поспонтано. Темелите изградени со патриотизмот, енергијата и организационите способности на Тодор останаа недопрени, а на нив сè повеличествено се издигнува зградата на Внатрешната македонска револуционерна организација. Погонот на генерациите обединети под слоганот: „Борба до крај, борба до победа!“ станува се понезапирлив.
Името на Тодор Александров е транспарент и симбол на оваа борба. Овде, македонските прогонети, да ја посведочиме нашата длабока почит кон споменот на оној кој цел живот ѝ служел на Македонија со безгранична посветеност и со големи дарови.
Сите клекнати пред името и делото на незаборавниот народен лидер.
Български (машинен)
Телефон 16 20
ОРГАН НА МАКЕДОНСКАТА ЕМИГРАЦИЯ В БЪЛГАРИЯ
Директор: Г. Кулишев
МАКЕДОНЦИ, НЕКА УТРЕ ВСИЧКИ СЕ ПОКЛОНИМ
с благоговение пред паметта на нашия велик и безсмъртен народен вожд Тодор Александров!
На 31 август 1924 г. измяната и подлостта се съединиха, за да извършат едно безпрецедентно престъпление. Тодор Александров, легендарен вожд, могъщата фигура, чиято слава се открояваше все повече с блясък и величие на фона на македонската освободителна борба, пълен с день убит от куршумите на двама презрени предатели, поставили себе си в услуга на чужди домогвания и интереси.
Цяла Македония изтръпна от болка и отчаяние при злокобната вест. Дори и тези, които познаваха патриотизма и твърдостта на македонското население и имаха безгранична вяра в тяхното непобедимо Тържество на народния идеал, почувстваха дълбоко смущение в душите си, защото мястото, което Тодор заемаше в македонското движение, беше от най- изключителните, каквито можем да си представим. Той така обхващаше със своите добродетели, със своята сила и преданост македонското дело, че името му се сливаше с това дело като негов синоним, като жив символ на македонската борба. Пронизването между водача и народното движение беше
толкова пълна, че никой не можеше да си помисли да съществуват един без друг и ако, въпреки всичко, песимизмът и страхът останаха неоправдани, това се дължи на спонтанния характер на македонското движение за
свобода, което стои над най-необикновените личности дължи се на здрави традиции и желана дисциплина, предавани в редовете на революционерите като свещен завет; дължи се на другарите и учениците, които Тодор остави след себе си; дължи се на непреклонния и горд дух на македонските населени, които не се отчайваха и при най-тежките злополуки.
Делото, на което Тодор Александров посвети своя живот и за него се самопожертвува, не загина със смъртта му. То се разраства още по-мощно, още по-стихийно. Основите, изградени от родолюбието, енергията и организаторските способности на Тодор, останаха непокътнати и върху тях все по-величествено се издига сградата на Вътрешната македонска революционна организация. Все по-неудържим става устремът на поколенията, обединени под лозунга: „Борба до край, борба до победа!“
На тази борба името на Тодор Александров е знаме и символ. Нека на утрешния ден, когато във всеки кът и машина, колиба на поробена Македония ще си спомнят с умиление за лучезарния образ на „Старио“, ние тук, македонските изгнанници, да засвидетелстваме нашата дълбока почит към паметта на оногова, който служи на Македония цял живот с безгранична преданост и с велики дарования.
Всички на колене пред името и делото на незабравимия народен вожд.
Посочил: SamuGun
