Рускиот лингвист Николај Дурново, изричито тврди дека во старословенскиот јазик од X век постоеле најмалку две книжевни наречја: македонско и источнобугарско. Притоа, македонското наречје е она кое го сочувало првобитниот кирило-методиевски облик на јазикот, што го поставува како најнепосреден негов наследник. Понатаму, наведува дека во Русија во XI век, учени луѓе доаѓале од Македонија и носеле книги пишувани на македонско наречје од старословенскиот јазик. Ова јасно ја издвојува Македонија како посебен извор и средиште на писменоста различно од Бугарија во тоа време, што ги урива тврдењата за некаков единствен „бугарски“ книжевен јазик, а го потврдува одвоеното македонско постоење и првостепен јазичен придонес.
Македонски (Gemini)
Целиот јазик на руската писменост се развил од таканаречениот старословенски. Кога Русите првпат се запознале со него, т.е. кон крајот на X век, тој не бил сосема единствен секаде каде што се користел: во старословенскиот јазик од тоа време може да се разликуваат најмалку два литературни дијалекти, имено: а) македонски, кој до одреден степен го задржал првобитниот кирило-методиевски облик и б) источнобугарски, кој претставувал познати измени на првобитната состојба, кои потекнуваат од времето на бугарскиот цар Симеон. Русите ја добиле писменоста и знаењето на старословенскиот од источни Бугари. Но подоцна, за време на Јарослав и неговите наследници, Русите, очигледно, биле во поблиски односи не со источните Бугари, како за време на Владимир Светиот, туку со западните или, поточно, со Македонците и Србите. Од западните Бугари, Македонија и Србија, во втората половина на XI век и подоцна, доаѓале во Русија учени луѓе кои носеле со себе книги напишани на македонски дијалект на старословенскиот јазик. Од нив Русите прифатиле поинаков правопис и поинаков литературен изговор од оној кој претходно го усвоиле од источните Бугари.
Русский (Gemini)
Цел язык русской письменности развился из т. наз. ст.-сл. Когда русские впервые с ним познакомились, т. е. в конце Х в., он не был вполне единым всюду, где им пользовались: в ст.-сл. языке этого времени можно различать по крайней мере два литературных диалекта, именно а) македонский, сохранявший до известной степени первоначальный кирилло-мефодиевский облик и в) восточ-болг., представлявший известные изменения первоначального со-стояния, восходящие ко времени царя Симеона болгарского. Русские получили письменность и знание ст.-сл. от восточных бол-гар. Но позднее, при Ярославе и его преемниках, русские, по-видимому, были в более близких сношениях не с вост. болгарами, как при Владимире Св., а с зап. или, скорее, с македонцами и сербами. Из зап. болгарн, македонии и Сербии приходили на Русь во второй полов. XI в. и позднее образованные люди, при-носившие с собой книги, писанные на македонском диалекте ст.-сл. От них усвоили русские иное правописание и иное литературное произношение, чем то произношение и правописанне, какие были ими усвоены раньше от вост. болгар 1). Из соединения элементов вост.-болг. и македонских с русскими, вызванными необходимостью приспособить этот язык к р. произношению, получился цел. язык древнер. памятников.
Посочил: Poljakot od Makedonija (2021.06.07)
