Оддел: 01А САМОБИТНОСТ

“Сѐ додека моето рамо ќе крепи пушка, Македонија ќе биде недостапна за бугарски офицер”. Гоце Делчев   Цитатот од Гоце е запишан од Димо Хаџи-Димов во „Револуционерен лист” наслов „Две теченија“, Х 7 и 8, 1905 Посочил: Слобода или Смрт

Во првиот број од месечникот „Вардар“ Мисирков предвидува дека поради своите интереси сите (Турци, Срби, Грци, Бугари и делови од побогатата македонска интелигенција) ќе бидат незадоволни од неговото изнесување.

  „…  Фактот, што се одржуе за прв пат после долги векови на ропството на македонскиот народ, заседание на слободното македонско Собрание, на кое Вие, претставителите на македонскиот народ, слободно ќе решавате за судбината на својот народ, е историјско собитие, не само за македонскиот туку и за сите народи на Југославија. ТИТО до првото заседание на АСНОМ …“ „… Утре…

„… К. Мисирков – македонец … Мислата ми е за денационализацијата на македонците во “Јужна Србија”, за нивното посрбување. Тоа прашање е од значење и за нас, македонците, и за србите, и за вас, бугарите и за европската дипломатија и општествено мнение. … Ние се гордеме со св. св. Кирил и Методиј, со св. св. Климент и Наум. Тие се…

Седма македонска ударна бригада (позната и како Битолска ударна бригада) била создадена на 22 житар 1944 година во селото Зборско, на планината Кожуф.

Уште еден масовно посетен годишен македонско – хрватски конгрес каде пред јавноста се истакнуваат барањата за независност на Македонија и Хрватска.

За време на кралство Југославија внатре и надвор јакнее пријателството помеѓу подредените народи. На собирот можат да се прочитаат слоганите: Independence for Macedonia, Macedonia does not want anything that does not belongs to her. Macedonia wants what is hers by right…, Defenders of Croatia – Hrvatski domobran.

Независна Македонија За неа ние се бориме, За неа ние умираме.

„… Нашиот дедо Димо вели дека ние ја прифативме верата на нашите просветители Кирила и Методија, кои тука го напишале божјото писмо на нашиот МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК.“ Ќе ти пишувам почесто, ама не знам бугарски …“ Посочил: Кукузел и denesen.mk

Македонците не се изгубиле од лицето на Земјата, како што некои си дозволуваат да велат, зашто, колку што знаеме ние, тие не згрешиле некогаш, па да зине земјата и да ги голтне. Д. В. Македонски, По македонски в’прос, “Македонија”,В, 7, Цариград, 16.II,1871 год

Кај Пуливаковците постои предание дека се чисти Македонци и потомци на Александар Велики. Долно-Поленците, а особено тие што живеат во околината на Пазар се гордеат со старата столица, т.е. со градот Бела, од кој останале само една кула и една карпа, висока пет аршина. Стефан Верковиќ: “Македонски народни умотворби 5”, Македонска книга, Скопје, 1985, стр. 138.

Бргу пристигнавме во гратчено Вардар Јениџе. Таму сe живо беше раздвижено, затоа што сите беа во подготвување за панаѓурот, кој се одржува секоја година и трае осум дена… …Турскиот град во внатрешноста е следбеник на нему блискиот старомакедонски главен град и од него тој ја наследил градската сила и годишниот панаѓур. Со тоа Јениџе не е ништо друго, туку поместена…

Љубезно бев примен од архиепископот од Метилена, кој ја правеше својата годишна обиколка за да ги собере даноците. Тој најчесто одел во Македонија и ми раскажуваше за некои занимливи поединости за селаните кои таму живеат и кои задржале многу стари обичаи… Еден од нив е чинот на женидбата…, која потсетува на античките ритуали. “Travels and discoveries in the Levant” by…

По долината на Македонија сѐ е стушено и невесело, сѐ е жалосно. Турците од срцето на човекот го искорнале смеењето кое му припаѓа само нему, на човекот. Од нивните робови, од потомците на Ахил и Александар, тие направиле стада од животни. A. N. Didron: “Le Mont Athos Exract from Annales archeologiques”, volumes 4, 5, 18 и 21. Национална библиотека Париз…

Подоцна поминавме во областа каде Александар Велики направил одмор. Од пред неколку илјади години овде се чува споменот на овој славен Македонец. Јохан Хајнрих Мајр патопис од 1814 година. Johann Heinrich Mayr’s Reise nach Konstantinopel, Aegupten, Jerusalem und auf den Libanon, 1820. Конгресна библиотека Вашингтон, сигнатура ДС 48. М49. цит. според Александар Матковски.