„… Порано Македонија беше растргнувана помеѓу четири или пет странски пропаганди: српска, бугарска, влашка, грчка… Сите со двоен карактер – националистички и религиозен, барајќи припојување кон Грција, Бугарија или Србија, а потпирајќи се на српската, грчката или бугарската црква.
Овие црковни национализми ѝ го отстапија местото на една федералистичка и револуционерна организација којашто би сакала да се потпре единствено на староседелскиот елемент, таа бара пристоен живот за Македонија и за Македонците, а при непостоење на политички права и привилегии, бара барем административни реформи и посебна влада. …”
Посочил: Macedonia : a True Endless Story …
