Оддел: А1.3 Само посока

Писмо од Митрополит Теодосиј низ кое се согледува несомненото македонско национално самочувство. Се открива начинот на кој се разговарало во македонската борба против непријателските хегемонизми. Владиката Теодосиј Гологанов е еден од најголемите и најспособните Македонци, кој со сите свои сили се залагал за македонските национални права.   „… Светата наша Егзархија со својата црковна и просветна дејност тука во Македонија…

Две писма на Димитрија Чуповски од кои може да се согледа како се разговарало за Македонците како посебен народ, За лозунгот на ВМРО „Македонија на Македонците!“ и тн. Посочил: Poljakot od Makedonija

„… А бре браќа ни вие сте Срби, ни ние сме Бугари … ние сме македонски борци и се бориме за македонскиот народ, а не се бориме за Бугарија, Србија или Грција …“  

Ваквите писма напишани со македонски јазик секогаш требало да почнуваат со зборовите: „До големиот емир, султанот Сулејман Хан Величествени, цар на царевите, господар на господарите и цар на сите земји романски и македонски, бугарски, српски и беломорски, и црноморски и анадолски и мисирски и цар вселенски…“. Во ракописот на Христе Хаџи Константинович од Прилеп има запис во кој се вели: „Сија…

Еден пренесен запис за подложноста на судска одговорност ако во Хеленската Република од грчки државјанин ПРИВАТНО се користи македонски (словенски) јазик.

„… Слободата на Македонија лежи во внатрешно востание. Кој мисли дека Македонија ќе се ослободи поинаку, тој се лаже и себеси и другите. …Ако востание може да се крене со 1-40 души, Македонија одамна ќе беше слободна државичка. Треба народ, но прво треба тој народ да се разбуди од петвековниот длабок сон, којшто го направил Македонецот доста дебел во свеста…