1901.03.12_Российской Академии Наук, П. Лавров, ф115. Оп. 1. Ед. хр.196.

1901.03.12_Россиискои Академии Наук, П. Лавров, ф115. Оп. 1. Ед. хр.196.

„… Во секој случај, Русија не може да заборави дека Солун – татковина на слов. првоучители Кирил и Методиј, дека Охрид и најблиските нему места биле осветени со делата на Климент Словенски, Наум и други ученици на првоучителите, дека во Македонија христијанско-словенското просветлување го нашло своето засолниште по неговата катастрофа во западните страни на словенскиот свет, предизвикани од насилството на Германците и унгарскиот погром. Оттука се рашири во Бугарија, од која премина кај нас, давајќи ни го својот изглед, кој сè уште не може да се избрише со семожни опити за да се избрише неговиот национален карактер.

Затоа ние Русите не можеме да се однесуваме кон Македонија со истата рамнодушност што странците можат да ја задржат кон неа.

П. Лавров. 12 март 1901 г,

Санкт Петербург огранок на Архивот на Руската академија на науките. …“

„… Во всяком случае, Россия не мо-жет забывать того, что Солунь — родина слав. первоучителей Кирилла и Ме-фодия, что Охрид и ближайшие к нему места были освящены деятельностыо Климента Славянского, Наума и др. учеников первоучителей, что в Македонии нашло ириют христианско-славянское иросвещение иосле катастрофы его в занадных краях славянского мира, вызванной насилием немцев и погромом мадьярским. Отсюда оно расиространилось в Болгарии, из которой перешло и к нам, дав нам свой облик, который все еще не могут изгладить всевозможного рода опыты стереть его национальный характер.

Вот иочему мы, русские, не можем относиться к Македонии с тем равно-душием, какое могут сохранять к ней иностранцы.

П. Лавров. 12 марта 1901 г.

Санкт-Петербургский филиал Архива Российской академии наук. …“

 

Посочил: Андреј